วันนี้เราอ ย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ ข้ อคิดการใช้ชีวิตกับบทความ เก็บไว้เ ตื อ นตัวเอง ชีวิตคนเรามีขึ้นลง อ ย่ าหลงทะนงในตอน มั่งมี ไปดูกันว่าทำไมชีวิตคนเรามีขึ้นก็มีลง เป็นบทความที่ให้แง่คิด การใช้ชีวิตอยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตน ทำให้เราไม่ต้องกู้ห นี้ยืมสิน คนจนแค่ขยันหาก็ร ว ยได้ บางคนร ว ยแล้วลืมตัว
ไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเอง เคยเป็นแบบไหน อ ย่ าลืมนะว่าร ว ยได้ ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโชคดี ตลอ ดไปวันนี้ ขอแ ช ร์โ พ ส ต์เ ตื อ นสติร ว ยแล้วอ ย่ าทะนง และลืมตัวชีวิตมีขึ้น มีลง อ ย่ าดูถูกใคร บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริง ที่เ ตื อ นใจเราว่า ร ว ยแล้วอ ย่ าทะนง และลืมตัว ลำบากตอนแก่ น่าอนาถใจที่สุด มีอ ดีตเจ้าของที่ดิน มากกว่า 500 ไร่ ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่
รวมๆกันทุกเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ๆทั่วประเทศ ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่ แล้วผมพกเงิ น ในกระเป๋ากินเ ห ล้าครั้งละ แสนทำมาค้าข า ยไม้ได้เ งินดีจริงๆ ลูกๆผมส่งเรียน เมืองนอ กหมด ไม่ต้องทำงานเรียนอ ย่ างเดียว เมียผมชอบเล่นหุ้นๆ ก็ขึ้นเอาๆ เรามีเงิ นสดหล า ยร้อยล้าน มีญาติผมคนหนึ่งเดือ ดร้อน มายืมเ งินผม ผมด่ าเขาซะไม่มีชิ้นดี แต่ก็ให้เ งินไปนะ
แสนนึงแล้วบอ กเขาว่า ไม่ต้องมาหากูอีกนะ กูให้ทานเขารับเ งินพร้อมน้ำต า ตอนนั้นผมไม่รู้หรอ กว่า เขาจะรู้สึกยังไง ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุกอ ย่ างไป จากชีวิตผมจริงๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า ไม่ได้ทำไม้แล้วรถผม 19 คันบ้านอีก 5 หลัง
ที่ดินทั้งหมดและเงิ นสด ที่เคยมีแฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูกๆทำธุรกิจก็หมดตัว ข า ดทุนย่อยยับภายใน 2 ปี สิ่งที่ผมมีมันห า ยไป เหลือไว้เพียงห นี้สินสองร้อยกว่าล้าน ปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ข า ยก๋วยเตี๋ยว ประทังชีวิต รอความจากไปไปวันๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไร ลูกๆผมไม่เคยเห็นหน้า ตอนนี้ผมอายุ 76
ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยวล้างจาน ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแก่ เ งินค่าเช่าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขา ยื่นเ งินให้ผมแสนห้าแล้วบอ กผมว่า พ่อผมบากหน้าไปยืมเงิ นคุณลุง เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาล ผ่าตัดสมอง พ่อนั่งร้องไห้
คุณลุงด่ าแล้วโยนเงิ นให้เหมือนหมา ลุงบอ กว่าจะตีพ่อ พ่อก็ยอมเพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด ต่อให้ร่างกายและจิตใจพ่อก็ยอม ถ้ามีเงิ นจะให้คืน คุณลุงแสนนี้ ผมคืนห้าหมื่น คือ ดอ กเบี้ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบาก คุณลุงมายืมกับผมๆจะให้กู้ ผมจะไม่ด่ าคุณลุง
เหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผม จริงๆถ้าไม่มีเ งินคุณลุง ผมคงจากไปแล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อ ดทน เพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไป ผมทำต ามที่พ่อบอ กแล้วลูกพ่อ ดูแลพ่อ ส่วนลูกคุณลุง ผมไม่รู้ก ร ร มของใครของมัน ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้าน เอาเงิ นจ่ายค่าเช่าห้องแถว ลงทุน มีเงิ นเก็บไว้ 30,000 บาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า
ก ร ร มนั้นต ามสนอง หลานไม่ได้ด่ าผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้ แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พระแม่ชีขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิ น ตอนผมมีเยอะๆผมเบื่อคน บอ กบุญ ผมหลอ กเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง ตอนนี้ผมหมดตัว มีห นี้สิน สิ้นเพื่อนไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ
เข้าวัดเป็นรู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจากไป ผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผมจากไปก่อนผม เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผม ผมจะจากไปต าไม่หลับ ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหน เพราะจะไม่บอ ก เก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน คนอ่ านจบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ านก็คงพลาด โอกาสกำลังใจจากคุณต า ที่ให้มาไม่มีคำว่าอ ด จากไปสำหรับคนขยัน ไม่มีการปลงตก ถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน ถือว่าเป็นการสอนใจ สำหรับใครหล า ยๆคน ที่ทะนงตนและลืมตัว ใช้เพื่อเ ตื อ นใจตัวเองนะครับ
ที่มา newshotnew verrysmilejung yakrookaset
