คนที่รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน ใครเห็นก็รัก

กาลครั้งหนึ่งนาน มาแล้ว กลางผืนป่าอันแสนร่มรื่น อุดมสมบูรณ์ มีต้นโอ๊กใหญ่ยืนแผ่กิ่งใบอ ย่ างสง่างาม จนสั ต ว์ป่าที่ผ่านไปมา ได้อาศัยพักพิง อีกทั้งสั ต ว์ เหล่านั้น ก็ชื่นชมในความแข็งแกร่งของมัน ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ต้นโอ๊กรู้สึกภาคภูมิใจ นานวันเข้า จากการภูมิใจ ก็แปรเปลี่ยนเป็นความลำพองตน คิดว่าตัวเอง

มีอำนาจถึงขั้นเป็นที่พึ่งพาแก่คนอื่นได้ เจ้าโอ๊กน้อยเอ๋ยดูสิในป่าผืนนี้ ไม่ว่าใครต่างก็ต้องพึ่งพาเราทั้งนั้น นกน้อยก็บิน มาเกาะพัก สั ต ว์ป่าก็อาศัยหลับนอน ที่โคนต้นข้าภูมิใจเหลือเกิน ต้นโอ๊กใหญ่ กล่าวกับต้นโอ๊กน้อยที่ขึ้นอยู่ใกล้ๆ เ พ ร า ะเราเกิดมาโชคดีกว่าใคร เลยตัวใหญ่

จนไม่มีผู้ใดมาทำอั นตร ายได้ โอ๊กน้อยตอบกลับ ใช่แล้วในป่าแห่งนี้ ไม่มีอะไรมาทำล า ย เราได้แน่นอนฮ่าๆ ต้นโอ๊กใหญ่ กล่าวพร้อมหัวเราะอ ย่ างทะนงตน ผ่านไปไม่กี่ปี พื้นที่ตรงนั้นเริ่มมีสายน้ำ แผ่ขย ายมาทำให้ต้นอ้อ ที่ชอบขึ้นบริเวณชุ่มชื้นได้เติบโตขึ้น ต้นโอ๊กใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล

จึงกล่าวทักทายด้วยน้ำเ สี ยงโอ้อวด สวัสดีเจ้าต้นอ้อน้อย เจ้านี่ช่างตัวเล็กบอบบางเหลือเกินนะ สบายดีหรือไม่ล่ะ สวัสดีคุณต้นโอ๊กสูงใหญ่ ฉันสบายดี และสุขใจมากถึงจะตัวเล็กบอบบางแต่ก็ไม่เป็นอะไร (ต้นอ้อ กล่าวตอบต้นโอ๊กด้วยน้ำเ สี ยงสดใสและถ่อมตน) ฮ่าๆๆๆอ ย่ างนั้นหรือ ทั้งร า กอันแสนสั้น กับลำต้นที่เปราะบางจนปลิวไป–มา

แม้ลมพัดเบาเจ้าจะมีความสุขได้อ ย่ างไร (ต้นโอ๊กกล่าวด้วยความสงสัย พลางขำขันไปด้วยพร้อมหัน มาพูดต่อ) ลองยืดร า กลงดินแล้ว ยืดลำต้นให้สูงเท่าฟ้า แบบเราดูสิ ต่อให้มีอั นตรา ย มาถึงตัวแค่ไหนก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอ กฮ่าๆๆๆ (ต้นอ้อได้แต่รับฟังเงียบๆไม่โต้ตอบอะไรสักนิด)

อยู่มาวันหนึ่งพายุลูกใหญ่ ได้เคลื่อนผ่านป่าแห่งนี้ ทั้งลมและสายฝน พัดกระหน่ำอ ย่ างรุนแรงแบบไม่เคยเกิดขึ้น มาก่อน ทำเอาสิ่งมีชีวิตในป่า ต่างหนีหลบภั ยด้วยความหวาดกลัว เหลือแค่ต้นโอ๊กใหญ่ ที่เชื่อมั่นว่าพายุจะทำอะไรตนไม่ได้ ลมพัดแค่นี้ทำอะไรเราไม่ได้หรอ ก

ต้นเราใหญ่โตแข็งแกร่งขนาดนี้ไม่มีทางล้มลงแน่นอน ด้านต้นอ้อผู้บอบบาง ไม่นึกหวั่นอะไรมาก เ พ ร า ะตัวมันเองก็ลู่ไปต ามลมได้ตลอ ดเวลา ไม่คิดขัดขืนอะไร ลมแรงแค่ไหนก็ทำอั นตร ายต้นอ้อไม่ได้ ต้นโอ๊กใหญ่ เห็นต้นอ้อเอนไปเอน มาแบบนั้นเลย หัวเราะใส่พร้อมพูดถากถาง

โธ่เจ้าต้นอ้อ กระจิริดเอ๋ย ยอมแพ้เ สี ยเถิดลมแรงขนาดนี้ เจ้าคงไม่รอ ดหรอ ก มัวแต่เอนไปเอน มาเ สี ยเวลาเปล่า พูดไม่ทันข า ดคำต้นโอ๊กใหญ่ ก็ล้มลงร า กที่ฝังอยู่ใต้ดินลึก ก็โผล่มาให้เห็นด้วย ส่วนต้นอ้อก็ยังปลิวไหว ไปต ามลม จนกระทั่งพายุพัดผ่านไป อีก2-3วันต่อมา ชาวบ้านผ่าน มา

เห็นต้นโอ๊กที่ล้มลง จึงเอาเลื่อยมาตัดไม้ออ กมา เพื่อเอาไว้ใช้สอยและสร้างบ้านเรือน ทิ้งไว้เพียงพื้นที่ว่างเปล่า อันเคยมีต้นโอ๊กตั้งอยู่ ด้านต้นอ้อผู้อ่อนโยนและโอนอ่อนไปกับลม ก็ยังคงยืนต้นอ ย่ างสำราญไปอีกนานแสนนาน

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนที่รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน และยอมโอนอ่อนผ่อน ต ามสถานการณ์ย่อมผ่านพ้นเรื่องต่างๆไปได้ด้วยดี กลับกันคนที่แข็งกระด้าง ไม่ยอมปรับตัวมักจะต้องแพ้ภั ยจนไปไม่รอ ดเอง

ที่มาchayend yakrookaset