คำโบราณ เคยกล่าวไว้ว่า มีผู้สูงอายุอยู่ในบ้านเหมือน มีสิ่งล้ำค่าบ่อยครั้งที่เรามักจะใส่ใจ คนนอ กบ้าน มากกว่าคนในบ้าน ทั้งให้ความสำคัญ และใช้เวลาอยู่กับคนนอ กบ้าน มากกว่า แต่กับคนในบ้าน กลับ ละเลย ความรู้สึกเขาไปซะอ ย่ างงั้น อาจจะเป็นเพราะ ความเคยชินที่คิดว่า เจอ กันอยู่ทุกวันเดี๋ยวค่อยดูแล จึงทำให้เราเลือ กที่จะเมินเฉยต่อคนในบ้านไม่ต้องรีบร้อน
ที่จะทำอะไรให้ท่าน เพราะกลับมาบ้านก็ยังต้องเจอ กันอยู่แต่คุณกำลังลืมอะไรไปอยู่หรือเปล่า พ่อแม่ ไม่ได้มีเวลาอยู่กับเรา หรือรอเราไปได้ตลอ ดชีวิตดังนั้น จงให้ ความสำคัญ ท่านเป็นอันดับแรกก่อนเสมออ ย่ าเอาของโปรดมาให้กิน ในวันที่พ่อแม่กินไม่ได้อ ย่ าพาไปเที่ยว ในวันที่พ่อแม่ไม่มีเรี่ยวแรงจะเดินอ ย่ าขอโ ท ษพ่อแม่ ในวันที่สายเกินไปแล้วอ ย่ าอย ากจับมือ
ในวันที่พ่อแม่ ไม่รู้สึกแล้วอ ย่ าบอ กรัก บอ กคิดถึง ในวันที่พ่อแม่ไม่ได้ยินแล้วอ ย่ าอย ากกอ ดพ่อแม่ ในวันที่เหลือเพียงแต่รูปท่านให้กอ ดอ ย่ ารอ กราบเท้าพ่อแม่ ในวันสุดท้ายของชีวิตท่านพ่อแม่ สามารถรอลูกได้เสมอ แต่ชีวิตท่านอยู่ไม่ได้ตลอ ดไปอ ย่ ามองว่าพ่อแม่ เป็นเพียงคนเฝ้าบ้าน เมื่อก่อน ตอนที่ยังพูดไม่เป็น ใครกันที่เป็นคนสอนให้พูดได้เมื่อก่อน ตอนที่ยังเดินไม่เป็น
ใครกันที่สอนให้เดินได้เมื่อก่อน ตอนที่ยังกินข้าวเองไม่เป็น ใครกันที่ป้อนข้าวป้อนน้ำเมื่อก่อน ตอนที่อาบน้ำเองไม่เป็น ใครกันที่ล้างให้ โดยไม่นึก รั ง เ กี ย จ ชีวิตทุกคน มีค่า เพราะ เวลานั้น มีจำกัด บนโลกใบนี้มีความไม่เที่ยงอยู่มากถ้ารู้ว่าเวลามีไม่มาก ก็ จงทำสิ่งดีๆให้กัน มากๆอ ย่ าไป ท ะ เ ล า ะ หงุดหงิดใส่กัน หรือมัวแต่มีอคติเพราะมันเ สี ยเวลา ที่มีค่าไปโดย เปล่าประโยชน์หากยังมี โอกาส ได้ดูแลท่านอยู่ ก็จงรีบทำซะ
ที่่มา b i t c o r e t e c h fahhsai