พูดกันติดปากตั้งแต่วัยทำงาน จนถึงวัยเกษียณว่า หาเ งิ น มาจ่ายออ กหมด หาเ งิ นได้เท่าไหร่ก็ไม่พอจ่าย หาเ งิ น มาไม่ทันได้ใช้ หาเ งิ น มาได้ ก็ไม่เคยมีเ งิ นเก็บ คนทำงานทุกคน ต่างต้องการเ งิ นเดือนสูงๆ ร า ยได้เยอะๆกันทั้งนั้น อ ย่ างน้อยที่สุดก็ขอให้ได้เ งิ นเดือน ที่พอใช้จ่ายตลอ ดเดือน เหลือเก็บบ้างเล็กน้อยก็ยังดี แต่สภาพสังคมปัจจุบัน ชีวิตของคนทำงาน มีสิ่งที่ทำให้ต้องเ สี ยเ งิ น เ สี ยค่าใช้จ่าย ค่ามากขึ้น
ซึ่งแม้จะเป็นร า ยจ่ายที่สำคัญ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า จะเปลี่ยนแปลงหรือลดร า ยจ่ายไม่ได้ เช่นค่าผ่ อ นชำระบัตร เครดิตขั้นต่ำในแต่ละเดือน ค่าผ่ อ นสินค้า ค่าบริการโทรศัพท์มือถือ ค่าอินเตอร์เน็ต ค่าเสริมสวย-ซื้ อเครื่องสำอาง ค่าใช้บริการฟิตเนสค่าน้ำมันรถ ร า ยจ่ายเหล่านี้ เป็นการจ่ายเพื่อสิ่งที่อาจไม่จำเป็นต้องมี ต้องทำหรือต้องเป็น แต่ก็ยังดีกว่าร า ยจ่ายในสิ่งที่ไร้ประโยชน์ เช่น ค่าเห ล้ า ค่าบุห รี่ ค่า ห ว ย
หรือค่าใช้จ่ายสำหรับอบายมุขต่างๆ เ งิ นเดือนเท่าไหร่ จึงจะพอ กับความต้องการ จึงเป็นปัญหาโลกแตก สำหรับคนทำงาน หล า ยคน มีร า ยได้มากกว่าตอนเริ่มต้นทำงาน แต่ก็ยังไม่พอใช้จ่ายไม่พอใช้ห นี้ ลองมองย้อนกลับไปในอ ดีตหากเราไม่ก่อห นี้ โดยเฉพาะห นี้บั ต ร เ ค ร ดิ ต เพื่อซื้ อสิ่งที่ต้องการอ ย่ างง่ายๆ ป่านนี้คงมีเ งิ นเก็บ มากมาย หากคนทำงานอ ย่ างคุณ จ่ายค่าเห ล้ า ค่าบุหรี่ ในแต่ละวัน เท่าค่าใช้จ่ายประจำวัน โดยเฉพาะค่าข้าว ถ้างดเ ห ล้า งดบุห รี่ ในแต่ละเดือน
จะเหลือเ งิ นค่าข้าวเป็นสองเท่าเลยทีเดียว หากคุณมีร า ยได้หลักพัน หรือหลักหมื่นต้นๆ แต่ซื้ อเสื้อผ้าเครื่องประดับร า ค าแพง ใส่ไปทำงาน ใช้โทรศัพท์มือถือเครื่องละหล า ยหมื่น ที่ยังต้องผ่ อ นดื่มกาแฟแก้วละเกือบร้อย แม้จะเป็นความสุขของคนทำงาน ที่ถือเป็นการให้รางวัลตัวเอง จากการทำงานที่เหน็ดเหนื่อย แต่ความทุ ก ข์ที่ต้องจ่าย หรือเป็นห นี้จะต ามมาในภายหลัง
พฤติก ร ร มและการใช้ชีวิตเช่นนี้ ส่งผลให้คนทำงานส่วนใหญ่ มีห นี้สิน แม้แต่คนที่ทำงานได้เ งิ นเดือนสูง แต่บริหารร า ยได้ของตนเองไม่ดี ก็ไม่เหลือเ งิ นเก็บ เ พ ร า ะส่วน มาก ได้เ งิ นเยอะ ก็ใช้เยอะต ามไปด้วย นี่เป็นสิ่งที่เกี่ยวข้ อง กับความอย ากได้อย ากมีของคนยกตัวอ ย่ างง่ายๆ ตอนเป็นเด็กคุณอาจจะคิดว่า มีเ งิ นแค่ 1 ล้านบ า ท ก็ถือว่าร ว ยแล้ว แต่เมื่อโตขึ้น มา เ งิ น 1 ล้านบ า ท อาจจะเป็นเ งิ นจำนวนที่น้อยมาก
ในสายต าคุณนั่น ก็เ พ ร า ะกิเลสไม่มีที่สิ้นสุด ยิ่งคนเติบโตมากขึ้นเท่าไหร่ กิเลสก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นต าม สภาพและฐานะนุรูปที่คุณต้องสร้างภาพ ให้ปรากฏแก่สังคม ดังนั้นถึงจะมีเท่าไร ก็ไม่พอใช้ เ พ ร า ะความต้องการที่เพิ่มขึ้น ลองพิจารณาดูว่า ในช่วงเริ่มต้น ชีวิตการทำงานคุณ อาจมีร า ยได้แค่หลักพัน หรือหลักหมื่นต้นๆ จากร า ยได้ที่เพียงพอ ต่อ การใช้ชีวิตในหนึ่งหนึ่งเดือน
เมื่อคุณมีความต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ ร า ยได้ก็เกิดการไม่พอใช้ ต้องหมุนเ งิ น เดือนชนเดือน หลังจากนั้นคุณก็จะเริ่มคิดว่า ถ้ามีเ งิ นเดือนสามหมื่นบ า ท ก็คงพอค่าใช้จ่ายอยู่ได้สบายๆ แต่เมื่อเ งิ นเดือนคุณถึงสามหมื่นเมื่อไหร่ ก็กลับเข้าสู่พฤติก ร ร ม เดิมเ งิ นสามหมื่น ที่คิดว่าพอสุดท้าย ก็ไม่พออยู่ดี จากที่เคยคิดว่า ใช้เท่าไหร่ก็ยังไม่พอ พย าย ามเปลี่ยน มาเป็นอย ากเก็บออมให้ได้เยอะที่สุด
จนรู้สึกว่าออมเท่าไหร่ ก็ยังออมไม่พอ หรือสร้างห นี้ได้ แต่ต้องเป็นห นี้ เพื่ออนาคตออมเ งิ นกับประกันชีวิต และฝากเ งิ นกับธนาคาร จะได้สบายตอนแก่ หรือมีเ งิ นเก็บไว้ใช้หากเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉิน หรือเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น ประเมินร า ยจ่ายจากเ งิ นเดือน หรือร า ยรับอื่นๆก่อนเสมอ เพื่อจัดสรรเ งิ นเดือน เป็นส่วนๆคิดว่า ควรจ่ายอะไรเท่าไหร่บ้าง จะได้รู้ว่า ที่จ่ายไปแต่ละเดือน จนไม่เหลือ กินเหลือเก็บนั้น ร า ยจ่ายส่วนใด ที่ไม่มีความจำเป็น ก็ค่อยๆตัดออ กไป
เรียกง่ายๆว่า ใช้จ่ายอ ย่ างประหยัด หากเก็บออม 1 ปี ได้สัก 8 หมื่น เก็บออมได้ 3 ปี เป็น 2 แสน 4 หมื่น ระหว่างนั่นอาจจะไปฝากธนาคารลงทุน ก็จะมีเ งิ นเก็บเพิ่มได้ แม้ในอนาคตข้าวของเครื่องใช้จะขึ้นร า ค า คุณก็ไม่เดือ ดร้อนอะไร ถ้าเทียบกับคนที่ทำงาน มา 3 ปี เท่ากันแต่ไม่มีเ งิ นเก็บ แม้แต่บ า ทเดียว ที่สำคัญคุณจะมีเ งิ นสำรองนอนนิ่งๆไว้ใช้ได้ ย ามฉุกเฉิน เช่น ย ามเ จ็ บป่วยหรือเกิดอุบัติเหตุ ที่ทำให้คุณ ไม่สามารถทำงานได้อีกต่อไป
ที่มา moneyhub.in.th stand-smiling
