รักที่ดีคือรักเดียวใจเดียว

หล า ยคนประกาศกร้าวว่า ในช่วงหนุ่มสาว เป็นยุคของผัวเดียว เมียเดียว จบไปแล้ว ยุคหล า ยผัวหล า ยเมียมาถึงแล้ว ใครยังรั ก ษ าศีลข้อสาม ถือว่าเชย ไม่ยอมรับความจริง โลกสวยไม่เข้าท่า สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ ส่วนใหญ่คนที่ใช้ชีวิตต ามความเชื่อ แบบนั้น มักแก่ตัวลงสู่ความเงียบเหงา

และความไม่เข้าใจ ว่าตัวเองผิ ดพลาดอ ย่ างไร ทำไมถึงรู้สึกผิ ดปกติ อยู่เกือบตลอ ดเวลา ตัดเรื่องความถูก ความผิ ดทิ้ง ตัดเรื่องศีลธรรมออ กไป เหลือแต่เรื่องของความรู้สึกทางใจ เราจะพบว่า ใช้ชีวิตอ ย่ างไรไปนานๆ ความรู้สึกทางใจจะเกิดขึ้นต ามนั้น ซึ่งก็วัดได้อ ย่ างดีว่าอะไรใช่ อะไรไม่ใช่

ถ้ามองเ สี ยแต่เนิ่นๆ ว่า การใช้ชีวิตคู่คือ การเปลี่ยนแปลงไปสู่ตัวตนที่ดีขึ้น ชีวิตคู่ก็คือแบบฝึกหัด ที่จะเอาความเห็นแก่ตัวออ กไป แล้วเอาความเห็นอ กเห็นใจคนอื่นเข้ามามีสมาธิ มีโฟกัสอยู่กับคนคนเดียว กระทั่งเหลือใจเดียว สงบได้กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่หล า ยใจ วอ กแวกกับใครบ้างก็ไม่รู้ แต่ถ้าคำว่าชีวิตคู่ ไม่เคยอยู่ในหัว มีแต่กลัว จะไม่ได้เปลี่ยนรสชาติ

อันนั้นจะนำไปสู่การไม่มีใจจริงให้ใคร ไม่มีสมาธิ ที่จะโฟกัสอยู่กับใคร ไม่พัฒนาความเห็นอ กเห็นใจใคร จิตจึงนิ่งไม่เป็น เห็นแต่ความว้าวุ่นไปกับคาวกามที่ผิ ดแผก จึงย ากจะมีความรู้สึกดีๆ สะอาดๆ ให้ตัวเอง คนเราไม่มีทางรู้สึกถูกต้อง จากการทำร้ า ยจิตใจคนอื่นไปเรื่อยๆ บอ กเลิกกับใครต่อใครไปเรื่อยๆ เพียงเพื่อจะพบว่า

เหลือตัวเองอยู่คนเดียวเป็นคนเดิม คิดแบบเดิม เห็นแก่ตัวเท่าเดิม เหมือนชีวิตผ่านไป ไม่ได้พัฒนาจิตใจขึ้นเลย จิตดิบอ ย่ างไร ก็ดิบอ ย่ างนั้น หรือหนักกว่านั้น ไม่เห็นแววสุกสว่างกว่าเคยแม้แต่น้อย สุดท้ายสิ่งที่นึกว่าเป็นสีสัน เหลือแค่ความฝัน ที่จับต้องไม่ได้ เป็นที่ยึดเหนี่ยวของจิตใจไม่ได้ โดยเฉพาะในย ามเบื่อหน่าย ความรู้สึกทางเพศแล้ว

ต้องการความสงบสุขทางใจแล้ว มองไปมองมา ก็เห็นแต่ใจ ที่ไม่จริงของตัวเอง จะกวาดต าหาใคร ก็เจอแต่ความรู้สึกที่ผิวเผิน ผ่าน มา เพื่อจะผ่านไปทั้งนั้น และเหมือนเหลือเวลาไม่พอ ที่จะรู้จักกับชีวิต แบบลงหลักปักฐานกับใครเ สี ยที ด้วยครั้นจะไปบวชก็บวชไม่ลง เพราะรู้ตัวว่าขี้เหงา ชนิดสายเกินแก้ ตอนเลือ กคู่คุณอาจไม่ทราบว่าตัวเองเลือ กคู่พัฒนา

หรือคู่เสื่อมกันแน่ในระยะย าว แต่การเลือ กที่จะรั ก ษ าชีวิต คู่สุดท้ายแม้ไม่สำเร็จ แม้ล้มเหลว แม้ต้องแยกทาง อ ย่ างน้อย คุณก็ผ่านแบบฝึกหัดที่จะมีใจเดียว มีใจที่ไม่รู้สึกผิ ดปกติ ไม่มีดวงจิตที่แตกแยกเป็นเสี่ยงๆ ไม่ต้องฟุ้งซ่านคิดถึงใครต่อใครในทางต่ำมั่วไปหมด

ที่มา dhammasawatdee